βιοτή AP9.197
(Marin.); cf. θεοταρπέες.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό). 2014.
θεοτέρατος — θεοτέρατος, ον (Α) αυτός που έχει ή εμφανίζει θεία τέρατα, θεϊκά σημεία. [ΕΤΥΜΟΛ. < θεο * + τέρας, ατος] … Dictionary of Greek
θεοτεράτους — θεοτέρατος with divine portents masc/fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θεο- — (AM θεο ) πρώτο συνθετικό πολλών λέξεων τής ελληνικής που έχουν την έννοια ότι αυτό που δηλώνεται από το δεύτερο συνθετικό γίνεται από τον θεό (ή τους θεούς) ή για χάρη τού θεού ή έχει ως αντικείμενο τον θεό («θεόδμητος», «θεοσεβής», «θεόφρων»)… … Dictionary of Greek
